Η Μυθολογία είναι ο προθάλαμος της Ιστορίας
Τό εὐφημεῖν ἀεί εἰς ἀγαθόν ἄγει.


«Τι εστί Θεός; Άνθρωπος αθάνατος. Τι δε Άνθρωπος; Θεός θνητός.».
Ηράκλειτος

Σελίδες

ΗΡΑΚΛΗΣ , ΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ

Ο Ηρακλής είναι ο κατ' εξοχήν θεομαχητής ήρωας. Κάποτε με τον ίδιο τρόπο του Μενέλαου, μαθαίνει από έναν άλλο θεό της θάλασσας τον Νηρέα- κατ' εκδοχή τον Τρίτωνα- πως θα βρει το δρόμο για τη χώρα των Εσπερίδων.
Με την μαιάνδριο λαβή κι ολομόναχος σφίγγει στα μπράτσα του το θεό απαιτώντας τις κρυμμένες του γνώσεις.
Ο θεός καταβάλλεται και δείχνει το δρόμο για τη μυστική χώρα. Τη χώρα με τους καρπούς της- ΑΙΩΝΙΑΣ ΝΙΟΤΗΣ- της αιωνιότητας, με τους ολόγλυκους ελληνικούς καρπούς της υστεροφημίας, που ο Έλληνας Ηρακλής καλύτερα απ' τον καθένα κατέκτησε σε παγκόσμια κλίμακα.
Όχι με δούλους και μαγγανίες, αλλά με αρετές, άθλους και τη θεόμαχη (Μαιάνδριο Λαβή ) του.!
Κατά βάση οι άθλοι του Ηρακλή είναι κόντρα σε θεϊκές οντότητες και καταστάσεις.

-Παλεύει με τον θεοποταμό Αχελώο και του αποσπά νικηφόρα το κέρας της Αμάλθειας (Ατέλειωτης Αφθονίας).

-Παλεύει και σκοτώνει τους ανίκητους Τιτάνες που απειλούν τον Όλυμπο.
Μία από τις σημαντικότερες φορές που νίκησε απ' αυτόν θεϊκές δυνάμεις είναι όταν έσπασε τα άσπαστα δεσμά του Προμηθέα, νικώντας έτσι την ανίκητη δύναμη του Διός και ελευθερώνοντας τον φιλάνθρωπο θεό απ' την ατελείωτη απομόνωση (εξορία) και το μαρτύριο μακριά στον Καύκασο.

Ο Ηρακλής παλεύει και με τις σκοτεινές δυνάμεις των γηρατειών και του θανάτου.
Σε μια μάλιστα περίπτωση, ξυλοκόπησε το Χάροντα αφού πρώτα του έστησε καρτέρι για χάρη της Άλκηστης, που με άφθαστο θάρρος και αυτοθυσία, δέχθηκε να πεθάνει στη θέση του άνδρα της χαρίζοντάς του έτσι τη ζωή της.

Κάποτε που ο ίδιος ο (Ήλιος) απείλησε τη ζωή του ήρωα μας ο Ηρακλής, δε δίστασε να σηκώσει το -τόξο- του εναντίον του.
Κι ο Ήλιος θαύμασε τον ΄Ήρωα κι απέσυρε την καυτή ανάσα.
Αν σε μερικούς αυτό θυμίζει το βιβλικό Νεβρώδ, ο οποίος  ( Ήν γίγας κυνηγός εναντίον Κυρίου του θεού).
Μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι μια άλλη απόδειξη πως το βιβλικό κείμενο προ του Αβραάμ βρίθει μυθολογικών αναφορών.
Στην προκειμένη δε περίπτωση, ενδεχομένως ο Νεβρώδ να υπήρξε ίσως ο πρώτος ουσιαστικά κυνήγησε και απείλησε την συγκεκριμένη χαλδαϊκή θεότητα και τους πρώτους καταδολιευτές προφήτες της.
Κάποτε ο Ηρακλής, όταν του αρνήθηκαν χρησμό στο μαντείο των Δελφών, δε δίστασε να αρπάξει το μαντικό τρίποδα του Απολλώνιου ναού, απειλώντας μάλιστα ΄ότι θα στήσει δικό του μαντείο.
Όταν ι ίδιος ο Απόλλωνας θέλησε να του πάρει τον τρίποδα, ξέσπασε τέτοιος καυγάς που ο Δίας αναγκάστηκε να τους χωρίσει ρίχνοντας έναν καπνερό κεραυνό ανάμεσά τους: ( Μαχομένου δε αυτώ Απόλλωνος ο Ζευς ίησι μέσον αυτών κεραυνόν).
-Ένας άλλος ήρωας που αξίζει να αναφερθεί είναι ο Ίδας, του οποίου η ιστορία απαντά ελληνικά στον αστείο ισχυρισμό της βίβλου: -ότι ο Αβραάμ δίκαιος (εδώ είναι για γέλια) παρέδωσε την όμορφη γυναίκα του Σάρρα στον Φαραώ για να μην κινδυνέψει η πολύτιμη ζωή του ίδιου !

Ο Ίδας στον αντίστοιχο ελληνικό θρύλο αρνείται να παραδώσει την εκλεκτή της καρδιάς του Μάρπισσα ακόμα κι όταν τη διεκδικεί ένας υπέρλαμπρος θεός, ο κατάξανθος σαϊτευτής Απόλλωνας.
Ο ισχυρότερος αντεραστής, ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας ζητά να πάρει την αγαπημένη του Μάρπισσα, καθώς ο Ίδας έφτασε στη Μεσσηνία.
Ο Ίδας όμως δεν υποχώρησε ούτε και δίστασε στιγμή.
Απειλητικός τέντωσε το τόξο του ενάντια στο θεό.
Έλεγαν πως το τόξο του δε λάθευε ποτέ.
Ο Δίας όμως φρόντισε να συγκρατήσει το χέρι του ήρωα την κρίσιμη αυτή στιγμή.
Άφησε την εκλογή στη διάθεση της νύφης.
Είχε έρθει ο καιρός που -κανείς- δεν μπορούσε να παραμερίσει αμαχητί έναν ήρωα.
Όσο θεός -κι αν νόμιζε πως ήταν !

Η Μάρπισσα διάλεξε για μνηστήρα της το -θνητό - θεομάχο Ίδα.
(* Της λιγνοστράγαλης της Μάρπισσας ...;. Και του Ίδα, απ' τους παλιούς που στάθηκε στη γη ο πιο αντρειωμένος. Κι άσκωσε αντίκρυ στον Απόλλωνα τον Φοίβο το δοξάρι *)

Ο Ίδας μαζί με τους άλλους θεομάχους ήρωες στον ελληνικό μύθο, σηματοδοτεί το τέλος της μακροχρόνιας ανεμπόδιστης εκμετάλλευσης των (θνητών) απ' τους (θεούς).

Όλοι οι Ολύμπιοι δε θ' αργήσουν να αντιληφθούν ότι με τα (ΒΕΛΗ) του ο Έλληνας, είναι ο πρώτος που αναχαιτίζει την ακατάσχετη βουλιμία των θεών του..

Ας επιστρέψουμε όμως στους βιβλικούς ήρωες που σε αντίθεση με τους θεομάχους Έλληνες, αυτοί όχι μόνο δε θεομαχούν όπως έκανε Δήθεν ο Ιακώβ, ( και μάλιστα την ΄ίδια ακριβώς νύχτα που το βιβλικό κείμενο ομολογεί ότι: (εφοβήθη και ήτο εν αμηχανία) , αλλά απεναντίας, προάγουν μεθοδικά το θεϊκό φόβο και χρησιμοποιούν τα πανάρχαια όπλα των ΜΑΓΩΝ για να επαναφέρουν την ανθρωπότητα με την ΑΠΕΙΛΗ των ΠΛΗΓΩΝ και του ΦΟΒΟΥ, στην υποταγή της Θρησκευτικότητας ..

Απο το Βιβλίο του Έλληνα Μ. Καλόπουλου ! ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ !!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου